رند

اتفاقات اخیر افغانستان یعنی به قدرت رسیدن دوباره طالبان و اخبار ضد و نقیض و جانب‌دارانه رسانه‌های داخلی و خارجی، این درگیری رو برام ایجاد کرد تا بیشتر با طالبان آشنا شم. بعد از کمی تحقیق و پرس‌وجو به کتاب "طالبان، سپاهیان خدا در نبردی اشتباهی" برخوردم که با مترجمش آشنایی داشتم و میدونستم تو زمینه مسائل خاورمیانه اطلاعات زیادی داره...
این کتاب، کتاب سفرنامه فهمی هویدی نویسنده و روشنفکر لیبرال مسلمان مصریه که تو دو سفر پیاپی در سالهای 1377 و 1379(چند ماه قبل از حادثه 11 سپتامبر و حمله آمریکا به افغانستان) که سالهای حکومت طالبان در افغانستان هم هست نوشته شده.
نویسنده در سفر اول برای شناخت اوضاع موجود افغانستان، به مناطق مختلفی رفته و با افراد مختلفی دیدار داشته که بسیاری از آنها مسئولین حکومتی طالبان بودند و گفته‌ها و شنیده هاش رو روایت کرده.
سفر دومش هم گرچه کوتاهه(جار و جنجال رسانه ای راجع به تخریب مجسمه های بودا) اما در این سفر هم با برخی از مسئولین تاثیرگذار طالبان دیدار داشته و نکات مهمی از دیدار ها نقل کرده.
کتاب کوچیکی که برای شناخت اولیه از طالبان و وضعیت اولین حکومت این گروه در سال 1998 میلادی در افغانستان توصیه میشه.

یه بخشای جالبش رو میذارم این زیر:

"گفتیم این شاید قدم اول باشد، آن هم در برنامه ای که ۱۰ سال طول می کشید و قرار بود در ماه ژوئن ۱۹۹۸ شروع شود. اما چیزی که باعث حیرت بیشترمان شد این بود که سازمان ملل اجرای طرح را متوقف کرد و هیچ گامی برنداشت که نشانگر اراده اش برای اجرای توافقاتش با ما باشد!» 
ملا محمد عباس لحظه ای ساکت شد، بعد ادامه داد: «الان شکمان بیشتر شده است. آنها چشمشان را در رصد مکان های تولید هروئین و کوکائین می بندند یا در رصد آنها سستی می کنند. هیچ کس هم نمی گوید (چرا) کشورهای غربی با همه جبروتشان و توانمندی های سطح بالایشان در رصد و پیگیری، از فهمیدن جای این کارگاه ها عاجزند. این کارگاه ها همه بیرون از افغانستان قرار دارند ولی همه بوق های رسانه ای شان و تمام محکوم کردن هایشان فقط متوجه افغانستان است. 
ما به آنها گفتیم برای اعلان جنگ علیه کاشت خشخاش آماده ایم ولی به کمک شما احتیاج داریم. اما آنها همانطور که دیدی تعلل به خرج می دهند و دست به کاری نمی زنند. آیا ممکن است این رفتار، رفتاری بدون نیت بد و خالی از شبهه شمرده شود؟"

"بعد از آن دائما مشغول بودم که ببینم آیا واقعا طالبان اطلاعاتی دارد که طبق آن انسان شک کند که سازمان ملل انگیزه های سوئی داشته (و به همین دلیل بر سر راه برنامه مبارزه با کاشت خشخاش مانع ایجاد کرده) است یا نه. از جمله چیزهایی که برایم گفتند (البته به صورت درگوشی) این بود که مسئولان طالبان مطمئن شده اند که مافیای تجارت مواد مخدر توانسته در بسیاری از سازمانهای بین المللی و طرف های تصمیم گیر غربی نفوذ کند و منفعت این باندها که با میلیاردها دلار پول سر و کار دارند، منفعت قطعی در کاشت تریاک در کشوری مثل افغانستان است. به همین جهت است که این باندها به هر وسیله ای شده برای کم کردن مساحت زیر کشت خشخاش مبارزه می کنند و از همین رو، مسئولان طالبان بعید نمی دانند که این باندها در توقف برنامه ای که با سازمان ملل بر سر آن توافق شده بود، نقش ایفا کرده باشند.
چیزی که درستی شکشان را تأیید می کرد، ماجرایی بود که برای نماینده برنامه توسعه ای سازمان ملل (که ناظر توافقنامه بود) رخ داد. این مأمور سازمان ملل (که یک فرد ایتالیایی به نام جلووانی کاجیلا بود) از فعال ترین افراد دست اندرکار این برنامه ها محسوب می شد و به رغم اینکه محل استقرارش در اسلام آباد، پایتخت پاکستان قرار داشت، دائما با مسئولان طالبان در تماس بود و مدام به کابل و قندهار رفت و آمد می کرد. از این گذشته، مشخص بود که شدیدا برای انجام ماموریتش اخلاص دارد و با پافشاری بسیار می خواهد که روند مبارزه با کاشت مواد مخدر از همه مسیرها پیش برود. با وجود اینکه قاعدتا سازمان ملل باید از انسانی با این خصوصیات حمایت کند و همه گونه پشتیبانی را برای انجام ماموریتش در اختیار او بگذارد، اتفاق ناگهانی ای رخ داد که هیچ کس خیالش را نمی کرد. به محض اینکه نقش او در این صحنه روشن و مشخص گردید که در تلاشهایش جدی است، دستور انتقالش از اسلام آباد به وین صادر شد. همین مسئله، همه ترتیبات را متوقف کرد و تلاشهای مبارزه با کاشت خشخاش را به نقطه صفر برگرداند."

لینک خرید